Bij ouderverstoting wordt één van beide ouders zwartgemaakt bij het kind, of weggehouden uit het leven van het kind. Wanneer hier niet wordt ingegrepen kan het kind PAS (Parental Alienation Syndrome) ontwikkelen en hier de rest van zijn leven last van houden. Ouderverstoting komt het meest voor bij vrouwen (90%) die de ex-partner (de man) zwart maakt en ervoor zorgt dat die ouder zijn kinderen niet meer mag zien.

Ouderverstoring herkennen

(Doordat het in 90% van de gevallen de vader is die verstoten wordt, zal er hier daarom vanuit worden gegaan dat de vader verstoten wordt.)

• De moeder laat negatieve emoties ten opzichte van de vader duidelijk merken aan de kinderen.
• De moeder vergroot de tekortkomingen van vader uit en vertelt hierover tegen iedereen die dit maar wilt horen, ook in bijzijn van de kinderen.
• De moeder zorgt ervoor dat vader niet betrokken is bij school en ouderavonden, sportclubs, medische informatie en overlegt niet bij belangrijke beslissingen. Vader wordt als nutteloos gezien in dit proces.
• De moeder gooit post, kaarten of e-mails die afkomstig zijn van de vader voor de kinderen perrongeluk weg.
• Wanneer de vader belt zegt de moeder dat hij op een verkeerd moment belt en dat hij later maar terug moet bellen. De moeder of het kind zal niet zelf terug bellen.
• De moeder wil niet meewerken aan een omgangsregeling die uitgaat van de rechten van het kind om beide ouders te mogen zien.
• Wanneer er wel een goede omgangsregeling is houd moeder zich daar niet aan.
• De moeder spreekt negatief over de vader tegenover vrienden en familie, school, sportclubs.
• De moeder spreekt negatief over de vader tegen advocaten, therapeuten en andere deskundigen, bureau jeugdzorg en de huisarts.
• De moeder verwijt de vader dat hij niet aan het ideaal beeld als vader kan voldoen.
• De moeder heeft keer op keer een excuus dat het kind niet naar de vader toe kan, of zegt dat het kind zelf niet wilt.
• De moeder zorgt ervoor dat elke communicatie tussen vader en kind onmogelijk wordt gemaakt.
• De moeder zal haar kinderen niet aansporen om vader te bellen met zijn verjaardag, Vaderdag of een ander belangrijk moment in zijn of hun leven.
• De moeder hoort het kind uit na een bezoek aan vader en het kind voelt zich genoodzaakt de negatieve aspecten te vergroten van het bezoek. (loyaliteitsconflict bij het kind).
• De moeder komt nooit of zelfde bij de vader thuis.
• De kinderen mogen niet naar verjaardagsfeestjes van kinderen die ze kennen uit vaders omgeving.
• De moeder keurt de cadeautjes die de kinderen van hun vader hebben gekregen af. (Waar de kinderen bij zijn).
• De moeder laat duidelijk blijken dat ze niet blij is dat de kinderen naar hun vader gaan.
• De moeder wil liever niet dat het kind gaat logeren bij opa of oma, ooms of tantes van vaders kant.
• De moeder zorgt ervoor dat ze onmisbaar is voor het kind en de ontwikkeling van het kind staat dit in de weg.
• De moeder beschuldigt vader onterecht van incest, slechte behandeling, mishandeling, bedreiging (verhalen die niet hard te maken zijn). Het kind is er bang voor en gaat het voor waarheid aanzien.

Het kind voelt zich genoodzaakt de negatieve aspecten van het bezoek aan vader uit te vergroten en durft niet te vertellen dat hij het leuk heeft gehad. Ook heeft het kind het gevoel dat er gekozen moet worden voor één van beide ouders.

Gevolgen voor het kind

• een laag zelfbeeld
• gebrekkige sociale ontwikkeling
• alcohol-drugs misbruik
• verwarring
• identiteitscrisis
• zelf geen relaties kunnen aangaan
• verminderd vertrouwen in anderen
• angsten
• depressie

Kinderen die dit overkomt, zitten compleet gevangen in een web van leugens en negatieve uitlatingen over de andere ouder. De manipulerende ouder beïnvloedt niet alleen het kind, maar de hele omgeving waaronder familie, vrienden en buren, maar ook leerkrachten, professionele hulpverleners, advocaten en zelfs rechters.

Mensen in de directe omgeving van het kind hebben meestal geen idee wat er werkelijk gaande is. Van ouderverstoting hebben ze nog nooit gehoord, laat staan dat ze de signalen herkennen. Familie en vrienden van de manipulerende ouder gaan daardoor gemakkelijk mee in de negatieve en lasterlijke verhalen over de andere ouder. Die komen zo op het eerste gezicht ook heel authentiek en geloofwaardig over. Want als een kind zelf geen contact meer wil met de eigen vader of moeder, ‘dan moet er wel echt iets vreselijk mis zijn met die ouder‘. Zo wordt er gedacht en vervolgens wordt het onderwerp maar liever gemeden.

Het kind staat alleen met alle pijn, ellende en verdriet over het missen van de andere ouder. Het kan nergens terecht met wat het werkelijk voelt en krijgt geen hulp. De manipulerende ouder weet de andere ouder uiteindelijk volledig buiten spel te zetten, want ook jeugdzorg, de kinderbescherming, professionele hulpverlening en zelfs de familierechter kijkt liever weg van dit inmiddels enorme maatschappelijke probleem. Zij falen in het herkennen van de signalen, zijn partijdig en bevooroordeeld, kijken niet naar feiten en belonen de ‘foute’ ouder door de omgang met de andere ouder te ontzeggen.

Wat kun je zelf doen?

Familie, vrienden, buren, leerkrachten, leerlingenbegeleiding, … die een vermoeden hebben van ouderverstoting in hun omgeving kunnen wel degelijk wat doen. Zij kunnen en mogen niet meer wegkijken! Wees alert en sta open voor de signalen. Negeer die niet en kijk niet weg, want als je het gevoel hebt dat er ‘iets’ aan de hand is, klopt dat vaak ook.
Merkt u dat een ouder en kind deze symptomen vertonen, doe dan uw best uw zorg over het kind aan de orde te stellen bij beide ouders. Lukt toenadering niet, zoek dan hulp voor de ouders en het kind. Als een ouder hier bewust aan meewerkt is het psychische kindermishandeling. Mocht u signalen oppikken in uw omgeving, meldt het dan. Helaas is de juridische weg nog niet zover dat ouders verplicht worden hun verantwoording te nemen in het belang van het kind.
Elk kind heeft er recht op ontlast te worden van een onterecht negatief ouderbeeld, omdat de last die het kind daarvan meedraagt zonder hulp levenslang destructief kan aanhouden.